آسیدعلی آقا

کتاب «آسید علی‌آقا» تکه روایت هایی از سیر عرفانی سالک اعظم سیدعلی قاضی طباطبایی است که به همت سید هادی طبابایی نگاشته شده است. این کتاب ارزشمند که با زبان اول شخص خود سیدعلی قاضی نوشته شده است که از دوران زندگی در نجف و مرارت‌های بوجود آمده در مسیر عرفانی خود سخن می‌گوید. از زیبایی ها و جذابیت این اثر اینکه داستان عرفا و علمایی که نزد سیدعلی قاضی تلمذ کردند را بیان می‌نماید. سید علی از کشش به محافل خویش و از حسادت‌ها و خبرچینی ناآگاهان و طعن و تهمت‌ها می‌گوید اما راهی جز صمت و سکوت برنمی‌گزیند و سر بر جیب خود می‌کند با توکل به خدای یکتا، پای عهدی که با حضرت امیرالمومنین(علیه‌السلام) بسته سخت می‌ماند. آقا سیدعلی از اساتید خود نیز یاد می‌کند، شیخ‌الشریعه اصفهانی، سیدمحمدکاظم یزدی، فاضل شربیانی، میرزا حسین تهرانی و شیخ محمدبهادری از جمله راهنمایان مسیر سیدعلی بودند.

از جمله شاگردان وی که در محضر ایشان درس گرفتند و مراتبی کسب کردند که در این کتاب به آنها اشاره شده نام‌های بزرگانی چون سیدهاشم حداد، سید محمدحسین و محمدحسن طباطبایی، محمدتقی بهجت، سیدابولقاسم خویی، حسن‌علی نجابت، سیدعبدالکریم کشمیری و شیخ‌عباس قوچانی دیده می‌شود.

در برشی از کتاب آسیدعلی‌آقا می‌خوانیم :
اما سعایت همیشه موانعی بر می انگیزد همیشه خللی در کار میکند و در کار آقا شیخ محمد تقی هم سخن چینی ها شد یکی از افرادی که گاه او را می دیدیم و بعضاً به محافل ما هم می آمد در حرم حضرت ثامن الائمه اخوی آقا محمد تقی را دیده و سعایت کرده پیغامی برای پدر بزرگوارش فرستاده بود که محمدتقی از طریق حقه خارج شده است. او گفته بود که محمدتقی در محفل سیدی حاضر می شود که پای از شرع انور بیرون نهاده است. چه نامبارک سخنی و چه ناجوانمردانه تهمتی بر من نهاده بود.

و پدر آقا محمد تقی هراسی بر دلش افتاد نمیخواست که استعداد پسر، به طریق باطل افتد. می دانست که رهزنی ها در این وادی بسیار است. می دانست که آن ذوق و استعداد اگر بر طریق صواب رهنمون نشود اگر دستگیری از آن صورت نپذیرد و به وادی ناروا درافتد خطر گمراهی در پی دارد. پدر نامه ای فرستاد. پسرش را امر کرد که مستحبات را فرو نهد و ابداً بدان نپردازد. به او اذن نماز شب نداد. گفت که امر میکنم تا فی الحال به نماز یومیه بسنده کنی و به مستحبات نپردازی.