او فاطمه است

شناخت ما نسبت به اهل بیت (ع) اغلب از طریق مجالس عزاداری و سخنرانی‌ها ایجاد شده است. گرچه حضور و شرکت در این مراسمات ضروری است، اما از سمت دیگر لازم است این بزرگان را به واسطه افکار، شخصیت، زندگی و اندیشه‌هایشان بشناسیم و در نکات آن تعمّق کنیم. حضرت زهرا (س) یکی از بزرگ‌ترین الگوهای فرهنگ اسلامی هستند که خوشبختانه در سال‌های اخیر، در فرهنگ و هنر ما به ایشان به خوبی پرداخته شده است.

کتاب «او فاطمه است» اثری جامع را درباره حضرت فاطمه ارائه می‌کند؛ از تاریخ حیات و شهادت ایشان، ابعاد شخصیتی و معرفتی، تأثیری که در زندگی پدر و همسر خود داشتند و… به همین ترتیب هر بخش به طور مجزّا، بخشی از زندگی بانوی دوعالم را پوشش می‌دهد. این کتاب در بخش‌های بعدی در اوصاف و فضائل و منزلت امّ ابیها، حکمت و معارف ایشان، زندگی فاطمه پس از رحلت پیامبر و ابعاد زندگی مشترک ایشان با حضرت علی (ع) عمیق می‌شود. سپس، از ایشان تصویری کامل‌تر را، از نگاه پیامبر، امیرالمومنین، فرزندان و اطرافیان این بانوی یگانه اسلام ترسیم می‌کند.

«زهره یزدان‌پناه قره‌تپه» اثر خود را ابتدا با زندگی‌نامه حضرت آغاز می‌کند و از ابتدا به تولّد، کودکی و سپس نوجوانی و جوانی ایشان می‌پردازد. بخش بعدی منحصر به سیره فاطمه (س) است؛ یعنی تمام ابعاد معنوی شخصیت ایشان را بررسی کرده و به انسان‌شناسی، مباحث اعتقادی، قرآن‌شناسی، اخلاق، حکمت، معارف اسلامی و… در اندیشه و کردار ایشان اختصاص دارد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«از سخنان فاطمه در فرازهای آغازین خطبه فدکیه و همچنین در نیایش‌های پس از نماز، مانند نیایش‌های پس از نماز عصر و نماز مغرب، می‌توان برهان حُدوث را دریافت. ایشان خداوند را موجودی می‌داند که قبل از همه‌چیز بوده و پدیده‌ها را به عرصه وجود آورده است. در خطبه فدکیه آمده است: «اشیاء را آفرید در حالی که نه قبل از آن چیزی وجود داشت». فاطمه در این فراز از خطبه، اشیاء را حادث می‌داند که خداوند آن‌ها را بدون مادّه‌ای پیشین آفریده است؛ یعنی ماده ازلی نیست. در تعقیب نماز عصر به صراحت ازلی بودن ماده را انکار می‌کند و اثبات می‌کند که وجود خداوند قبل از همه‌چیز است. فاطمه در دعای پس از نماز مغرب، خداوند را موجودی ازلی و ابدی می‌داند: «ای خداوندی که بوده‌ای و خواهی بود و همیشه همان‌گونه بوده‌ای، هر کسی را به هر آنچه که به دست آورد به پای می‌دارد، ای کسی که روزها را رفتنی و ماه‌ها را در تحوّل و تغییر و سال‌ها را در گردش قرار داده و تو خود جاودانه‌ای.»